DURUFLÉ, RESPIGHI
Requiem – Concerto gregoriano
Okka von der Damerau (mezzosopraan), Ljubomir Puškarić (bariton), Max Hanft (orgel), Henry Taudales (viool), Chor des Bayrischen Rundfunks, Münchener Rundfunkorchester o.l.v. Ivan Repušić
BR Klassik 900320 • 72’
Waardering: 9
Als er van Duruflé’s oeuvre ooit één stuk overblijft dat in de canon van hoogtepunten uit de twintigste-eeuwse muziek wordt opgenomen is het met zekerheid zijn Requiem. Er wordt graag verwezen naar de verwerking van gregoriaanse thema’s, maar dat is vooral in sfeer en wat technische bijzaken. In hoofdzaak is Duruflé ook in zijn Requiem een adept van de Franse school van Fauré & co enerzijds en, verrassenderwijze, van Verdi anderzijds. Duruflé’s Requiem is namelijk vooral een theatrale aaneenschakeling van geëxalteerde hoogtepunten, net als Verdi’s Requiem soms op het opereske af. Het is ver zoeken naar het lament in dit vaak door jubelende extase gedragen brok emotie. De pracht en praal schallen je uit de engelenkeeltjes van het koor van de Beierse radio tegemoet, aangevuld door mezzo Okka von der Damerau en bariton Ljubomir Puškarić, die korte solo’s hebben. Ivan Repušić gaat verder voor groots en meeslepend in de orkestversie van dit stuk en Duruflé vaart daar wel bij. Zijn Requiem is een overrompelend stuk dat in zijn uitgekiende byzantijnse oriëntalisme een ongrijpbare mystieke lading krijgt, die uiteindelijk oplost in het etherische In paradisum. Het Requiem als kosmische belevenis à la Space Odyssey 2001. Het was op zichzelf een prachtige inval de resterende drieëndertig minuten op te vullen met Respighi’s Concerto gregoriano voor viool en orkest. Waar het oriëntalisme bij Duruflé subtiel door alles heen schittert, wentelt Respighi zich er echter in. In plaats van lagen van verfijning aan te brengen zet Repušić het klatergoud in de partituur helaas zo sterk mogelijk aan, daarin gevolgd door de op het schmierderige af spelende violist Henry Raudales. Kitsch ligt bij Respighi altijd op de loer, de kunst is hier de Klimtiaanse glitter en glamour ragfijn uit te spinnen. Duruflé’s Requiem is een volle 10, Respighi een 7.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
