BERLIOZ

Recensie BERLIOZ – Requiem ‘Grande messe des morts’

BERLIOZ
Requiem ‘Grande messe des morts’
Michael Spyres (tenor), London Philharmonic Choir, Philharmonia Chorus, Philharmonia Orchestra o.l.v. John Nelson
Erato 9029543064 • DDD-78’ (cd + dvd)
Waardering: 9

Britten zijn eurosceptisch en hebben graag een veilig grensje tussen hen en ons. Maar geldt dat voor héél Europa? Nee. Eén klein dorpje hebben ze in hun hart gesloten, La Côte-Saint-André, de geboorteplaats van de enige componist uit Frankrijk die er postuum een visum heeft gekregen: Hector Berlioz! Het waren de Engelsen die hem in de jaren vijftig via Sir Colin Davis in hun oren sloten en het zijn de Engelsen die sindsdien steeds weer nieuwe uitvoeringen en opnamen van Berlioz’ oeuvre op de markt brengen. Inmiddels geldt de grandioze Engelse koorstijl die hier aan alle kanten uit de luidsprekers dreunt als ‘idiomatisch’. Dat is het niet. Imposant is het wel. Wat een geweld. Bijna ‘Teutoons’. Berlioz kan dat ook hebben. Dirigent John Nelson weet in dit enorme, op Verdi’s Requiem vooruitlopende werk alle nuances en tegenstellingen tussen piano-pianissimo en triple fortissimo uit te spelen. Effect, zeker, maar de uitvoering heeft ook een enorme drive en diepgang. Met in Michael Spyres bovendien een hele goede tenor. Maar het gaat hier om de koren. Over stijl valt altijd te twisten, maar wat het London Philharmonic Choir en Philharmonia Chorus laten horen is in ieder geval imposant. Het klinkt ook diep bewogen, alsof al die zangers hier een dieper transcendentaal moment beleven. Misschien heeft Berlioz het zo nooit bedoeld, maar dat hij tevreden in zijn stoel zou wegzakken bij het beluisteren ervan lijdt geen twijfel. Voor de liefhebber kent de DeLuxe editie een bonus-dvd.
René Seghers

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen