BRAHMS, SCHUMANN, DIETRICH/SCHUMANN/BRAHMS
Vioolsonates op.100 & 108; F.A.E.-Sonate
Isabelle Faust (viool), Alexander Melnikov (piano)
Harmonia Mundi HMC902219 • DDD-75’
Waardering: 7
Al bij de eerste maten van de tweede sonate van Brahms merk ik een opkomende irritatie. Ik ben een Brahmsiaan in hart en nieren en zijn muziek kan voor mij niet kapot. Hoe meer ik er naar luister hoe moeilijker het voor mij wordt om ermee op te houden. Ik verlang alleen naar meer. Hier niet. Hier wil ik gewoon dat het ophoudt. Toch geef ik Faust en Melnikov nog een kans. De hele tijd blijf ik mij afvragen waarom ik de cd niet mooi kan vinden, tenslotte hebben we hier met twee prominente en zeer gewaardeerde musici te maken. Allereerst: er is iets mis met de balans. De piano is te prominent aanwezig en het spel van Melnikov klinkt af en toe ‘bonkerig’. Dat hij zeer virtuoos is hoor je in het derde deel, Un poco presto: hier is hij zelfs te terughoudend en lijkt de toetsen nauwelijks aan te raken. Maar dan verslapt mijn aandacht. Schumann gaat voorbij voordat ik het goed in de gaten heb, maar bij de tweede sonate van Brahms komt de irritatie weer op. De sonate F.A.E (Frei aber einsam) van Dietrich, Schumann en Brahms vind ik aangenaam, maar niet meer dan dat.
Basia Jaworski
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
