BRAHMS
Sonata Op. 5 – Variations on a theme by Paganini
Nelson Goerner (piano)
ALPHA 557 • DDD-57’
Waardering: 10
Johannes Brahms schreef veel voor de piano, maar slechts drie sonates, allemaal werken van een jonge man van op zijn hoogst twintig jaar. De Derde sonate, opus 5 is de rijpste en rijkste, ook de meest gespeelde en het vaakst opgenomen. Het stuk is van een uitzonderlijke originaliteit en bevat een rijkdom aan stemmingen die alleen door een meesterhand recht gedaan kunnen worden. Nelson Goerner beschikt over de meesterhanden en het inzicht om alle nuances van Brahms’ complexe ingevingen glorieus tot klinken te brengen. Meteen, vanaf het eerste begin, valt op hoe rijk de klank is die Goerner uit zijn instrument haalt. En dat is nog maar één van de uitzonderlijke pianistieke kwaliteiten waarover hij beschikt. Al net zo belangrijk als de klankkwaliteit van zijn spel op zich is zijn muzikale inzicht in de structuur en het soort expressie dat bij elke passage het beste past. Hoor hem en Brahms op hun meest onthechte moment in het ‘Poco più lento’ in het tweede deel. Het derde deel houdt Goerner licht en veerkrachtig waar niet iedere pianist in slaagt. Het slotdeel vraagt om risico’s, te veel beheersing zou het karakter ondermijnen. Vergeleken met de complexe opgaven van de sonate zijn de Paganini-variaties ‘makkelijker’ van structuur, maar die stellen dan weer de hoogste eisen aan de virtuositeit. Bij Goerner klinken ze alsof ze makkelijk te spelen zijn. Het is een hele cd lang genieten met deze superieure interpretaties.
Hans Quant
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
