BRAHMS

Recensie BRAHMS – Sonate in f, op.120; Sechs Klavierstücke op.118; Sonate in Es, op.120

BRAHMS
Sonate in f, op.120; Sechs Klavierstücke op.118; Sonate in Es, op.120
Lorenzo Coppola (klarinet), Andreas Staier (piano)
Harmonia Mundi HMC902187 • DDD-63’
Uitvoering *** | Registratie ****

In het cd-boekje schrijven Coppola en Staier dat ze spelen op instrumenten uit Brahms’ tijd. De vleugel is een originele Steinway uit 1875, de klarinet is weliswaar gemaakt in 2001, maar naar een model dat klarinetvirtuoos Carl Bärmann en instrumentmaker Georg Ottensteiner in de negentiende eeuw ontwikkelden. Gemaakt van buxushout in plaats van ebben had die een wat zoeter, minder volumineus geluid en het nieuwe kleppensysteem zorgde voor meer speelgemak en een gelijkmatiger toon. Natuurlijk altijd interessant, muziek op instrumenten uit de tijd van de componist. In dit geval vind ik het verschil niet bijzonder opvallend. De vleugel heeft een zweempje cimbalom, de klarinet klinkt wat slank. Het is vooral de speelmanier van Coppola die opvalt. Ook daar schrijft hij over. Over Brahms’ kleine fraseringsboogjes bijvoorbeeld. Hij vindt dat die in de hedendaagse opvatting van Brahms vaak worden veronachtzaamd. Coppola laat ze horen, zeker, zijn Brahms wordt er wat onrustig van. Maar het is vooral zijn manier de tonen na de aanzet even zachter te laten worden om ze dan naar het einde toe te laten aanzwellen die me na een tijdje te veel wordt. Er wordt op hoog niveau klarinet gespeeld, maar ik kan er niet lang naar luisteren.
Machiel Swillens

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen