BRAHMS
Symfonie nr.4, Hongaarse dansen 3, 7 en 11
Budapest Festival Orchestra o.l.v. Iván Fischer
Channel Classics CCS SA 35315 • SACD-52’
Waardering: 6
Brahms Vierde symfonie geldt als het hoogtepunt van de klassiek- romantische symfoniecompositie. Hoogtepunt en tevens eindpunt, want alles wat erna kwam was anders en blikte de nieuwe eeuw in. Brahms kijkt achterom en gaat zelfs eeuwen terug. De meeste uitvoeringen onderstrepen het weemoedige en wat defaitistische karakter van het stuk. Daarom alleen al is wat Fischer met zijn Boedapesters doet toe te juichen. Zelden heb ik de drie eerste delen zo mooi licht en onbezorgd gehoord. Het pièce de résistance echter is deel IV, een passacaglia van maar liefst een kwartier. Hier is en blijft Fischer te Wienerisch. Al in de eerste variatie is er steeds de hinderlijke nadruk op de tweede tel: net iets te vroeg en hij overstemt het inleidende geroffel van de pauken. Het had allemaal wat strakker gemogen, Noordduitser, meer Hamburg dan Wenen, meer Buxtehude dan Strauss. Afgezien van ook hier prachtige passages storen bovendien de slordigheden. Als de variaties op hun hoogtepunt komen, wreekt zich het schommelende tempo. De staccati zijn ronduit slordig en niet gelijk. De opnametechniek is ideaal, maar opnameleider en dirigent hadden voor dit laatste deel minstens een dag extra mogen uittrekken. Voor het tempo had dat vermoedelijk niets uitgemaakt.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
