BRUCKNER
Symphony No. 6
Deutsches Symphonie-Orchester Berlin o.l.v. Robin Ticciati
Linn Records CKD 620 • DDD-52’
Waardering: 7
Het opvallende bij Anton Bruckners Zesde symfonie is dat de spanning sneller opgebouwd wordt dan in de andere symfonieën, doordat de doorwerking min of meer samensmelt met de recapitulatie. En het is altijd weer een genot het openingsthema van de cello’s en bassen tegen het metrisch begeleidingsfiguur van de violen te horen, waarna het hele orkest het hoofdthema unisono inzet. Robin Ticciati is een zeer getalenteerd dirigent en bij een nieuwe opname van hem ben ik altijd weer benieuwd. Zijn opname van Debussy’s La mer bijvoorbeeld was onderscheidend, maar ook zijn Brahms symfonieëncyclus was verrassend fris en vooral anders dan anders. Echter, Bruckner is toch een volslagen ander verhaal: daar gelden andere wetten. Ik vind de opening dan ook enigszins teleurstellend. Het mist niet alleen de overrompeling en grandeur van Klemperers EMI-opname, maar is bovendien veel te snel naar mijn smaak. Het Scherzo heeft daar door het intrinsieke karakter, minder last van en precies daar onderscheidt Ticciati zich niet ten opzichte van andere interpreten. Opvallend is dat hij het Adagio juist weer rustiger neemt dan Klemperer. Concluderend: van de meer recentere opnamen prefereer ik nog steeds Van Zweden. Een goed alternatief zou Blomstedt op Querstand kunnen zijn en anders wel diens Decca-opname.
Emile Stoffels
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
