Toen Sem Versluis 4 jaar oud was, struikelde hij in de schuur. Hij greep zich vast aan het snoer van de frituurpan en kreeg hierdoor gloeiend heet frituurvet over zich heen. Sem verbrandde 43 procent van zijn lichaam. Inmiddels is hij een levenslustige tiener van 15 en heeft hij de littekens geaccepteerd. Mede dankzij de Nederlandse Brandwonden Stichting. “Wat mij hielp, is dat ik er open over ben tegen iedereen. Ik verstop mij niet en ik heb het geaccepteerd.”
Tekst: Bianca Prinse
Vaderdag 2012. Mariëtte, de moeder van Sem, zal het nooit vergeten. “Het begon als zo’n perfecte zondag. We hadden heerlijk gegeten in de zon. Mijn man was boven, terwijl ik de tafel afruimde. Opeens hoorde ik een gil die door merg en been ging. Ons lieve kereltje rende naar me toe. Hij blonk van het hete frituurvet. Die mooie dag veranderde in één klap in een nachtmerrie.” Ze dachten dat ze de frituurpan goed hadden weggezet: de snoeren weggewerkt langs de deur van de schuur. “Waarschijnlijk is Sem gevallen en heeft hij zich aan de post van de deur vastgegrepen. Daarbij trok hij per ongeluk aan het snoer. Daardoor viel de nog gloeiend hete pan achterop zijn schouder en rug”, vertelt Mariëtte.
Voor 43 procent verbrand
Eenmaal aangekomen in het brandwondencentrum in Beverwijk, bleek dat Sem voor 43 procent verbrand was. “Hij had brandwonden op zijn gezicht, rug, arm, handen, voeten en benen. Dat is erg veel voor een kindje van 4 jaar”, vertelt Mariëtte. “De volgende dag begonnen de behandelingen. Eerst had hij om de dag een huidtransplantatie. Uiteindelijk is Sem de eerste tweeënhalve week wel zeven keer geopereerd.” Anderhalve week leefden we echt tussen hoop en vrees. We moesten rekening houden met de mogelijkheid dat hij het misschien niet zou halen. Gelukkig bleek Sem een echt vechtertje.”
Elke dag mee bezig
Ze vervolgt: “Na anderhalve week ging het langzaam ietsje beter. Na tweeënhalve week intensive care mocht Sem naar een gewone afdeling. Het herstelproces ging echt met ups en downs. Uiteindelijk was hij er klaar voor om thuis te komen. Wel moesten we drie keer per week terug naar het brandwondencentrum voor verbandwissels.” Na de heftige ziekenhuisperiode, waren de behandelingen voor Sem helaas nog niet over. “Sterker nog, het is voor ons iets waar we echt elke dag mee bezig waren. Jarenlang had Sem nog veel behandeling nodig. Naast de twee keer per week fysiotherapie en twee keer per week huidtherapie, werd hij zeker drie keer per jaar geopereerd. Ook is er altijd de zorg die wij thuis als ouders aan hem besteedden. Twee keer per dag moest hij worden ingesmeerd. Sem had erg veel last van jeuk, met name ‘s nachts. Dat zorgde ervoor dat hij met regelmaat ‘s nachts wakker was. Lastig voor Sem, omdat hij de volgende dag wel weer gewoon op school verwacht werd.”
Positief blijven
Mariëtte vertelt dat het ongeval van Sem een grote impact heeft gehad op het gezin. “Het ongeval met Sem veranderde ons leven. Niet per se in negatieve zin. Dingen die vroeger misschien heel belangrijk leken, blijken dat nu helemaal niet meer te zijn. We proberen het altijd positief te benaderen. Hoe wij als ouders met hem omgaan bepaalt hoe hij er mee omgaat. Ook in de toekomst.” Sem is inmiddels een tiener van 15 en staat volop in het leven.
Nederlandse Brandwonden Stichting
Zijn verhaal staat in 2023 centraal in de collecte van de Nederlandse Brandwonden Stichting. De collecteweek loopt van 8 tot en met 14 oktober. Op de foto’s staat Sem met zijn bugel. Muziek is een belangrijk onderdeel van zijn leven. “Ik wilde eigenlijk op een groot blaasinstrument spelen, maar dat lukte als kleine jongen nog niet. Toen stelden ze de bugel voor en ben ik daarop blijven spelen.” Zijn littekens beperken hem niet tijdens het spelen. Hij is zelfs Europees kampioen geworden in Luxemburg. Met zijn fanfareorkest, dat de toepasselijke naam De Hoop draagt. “We hadden nog even geoefend en moesten al snel spelen. Toen we klaar waren met spelen, kwam de uitslag. En wat bleek…we hadden gewonnen! Om het te vieren, zijn we met een groep van het orkest nog Luxemburg in geweest.”
Toffe activiteiten
Om goed te leren omgaan met zijn littekens, is Sem jarenlang mee geweest met de lotgenotenactiviteiten die mede door de Nederlandse Brandwonden Stichting worden georganiseerd. “Ik was 7 toen ik voor het eerst meeging op een vakantieweek. Inmiddels ben ik alweer acht keer geweest.” De vakantieweken vervelen niet, volgens Sem. “Het is zo leuk! En vooral de gesprekken met andere jongeren. We doen altijd toffe activiteiten, maar ook de gesprekken rondom het kampvuur zijn erg bijzonder.” De lotgenotenactiviteiten hebben Sem geholpen om met zijn littekens om te gaan. “Het gaat goed met me. Wat mij heeft geholpen, is dat ik er open over ben tegen iedereen. Ik verstop mij niet en ik heb het geaccepteerd.”
