Het zal de hardcore klassieke muziekliefhebber ongetwijfeld te ver gaan, maar het nieuwe album van de grande dame van het Nederlandse lied, Lenny Kuhr, moet hier gewoon wat extra aandacht krijgen. De zangeres die in 1969 met De Troubadour het Eurovisie Songfestival won, wordt in februari 75 jaar, maar zingt nog steeds als vanouds. Twee jaar geleden nam ze voor Excelsior een nieuw album op dat kortweg naar de naam Lenny Kuhr luisterde. Het is een album waarop Lenny Kuhr wederom uit haar comfortzone treedt en naast eigen werk speciaal voor haar geschreven werk zingt van Stef Bos, Spinvis, Elke Vierveijzer en haar eigen dochter Daphna. ‘Ik voelde me gedragen door de muziek’, zegt Lenny Kuhr over dit album.
Afgelopen weekend trad ze samen met gitarist Freek Dicke en pianist Frans de Berg op in Huis Midwoud in Midwoud en zong ze onder andere repertoire van dit drieëndertigste soloalbum. Ook live bleek ze nog uitstekend bij stem en wist ze loepzuiver het hart van de vele bezoekers te raken. “Ik heb eens gezegd ‘een lied is een compacte energie van een ongrijpbaar gegeven,’ en nog altijd verbaast het mij dat het lied mij steeds weer weet te vinden”, zie ze eerder over de nieuwe plaat. “Misschien omdat ik zo’n dankbare ontvanger ben. Het is de mooiste en levendigste kunstvorm die ik ken. Het lied vertolkt gevoelens van het benoembare en onbenoembare op oneindig veel manieren. Het vertelt van jou en mij. Over onze existentie en dat wat zich daarin afspeelt. Het is een feest om weer te kunnen spelen na een tijd van pas op de plaats, lockdowns en steeds veranderende maatregelen.”
Op de cd is ze ondanks het werk van andere songschrijvers uiteindelijk gewoon zichzelf. Luister bijvoorbeeld naar het door Stef Bos geschreven Nog steeds een troubadour dat speels terugwijst naar haar eerste grote succes en hoor dat dat precies is wat ze is: een troubadour, een liedzangeres in de meest klassieke zin des woords.
