In 1999 kwam gitarist Rob Nijboer met een solo-cd die de titel Koyunbaba droeg. De cd bevatte enkele destijds en nu nog steeds favoriete gitaarwerken uit de twintigste eeuw zoals het titelstuk van de Italiaanse componist Carlo Domeniconi, El decameron negro van Leo Brouwer en de Quatre pièces breves van Frank Martin. De vertolkingen van de Nederlandse gitarist vielen op door technisch meesterschap en de gitaaroverstijgende muzikale vertolkingen. Hoewel Nijboer, zoals menig excellent gitarist, geen grootse solocarrière gegeven is, ligt er sinds eind 2022, vijfentwintig jaar na de eersteling, een tweede solo-cd die luistert naar de simpele titel Rob Nijboer Guitar (Aliud ACD OE 122-2).
Niche
De cd bevat niet zoals de eerste van die universele twintigste eeuwse tophits voor gitaar, maar vormt met werken van de negentiende eeuwse Johann Kaspar Mertz, de vroeg-twintigste eeuwse Paraguese gitaarster Augustin Barrios Mangoré en de meer hedendaagse Sergei Rudnev en Margo Kölars lied dat hier gezongen wordt door zijn duopartner en sopraan Marian van der Heide een mooie doorsnede van waar de gitaar voor stond en staat. Alleen de Variations on an Anatolian Folk Song van, wederom, Carlo Domeniconi kan inmiddels beschouwd worden als een bescheiden evergreen in de niche die de wereld van de klassieke gitaar nog steeds vormt.
Beheersing
Het doet allemaal niets af aan de cd. Nijboer is nog steeds die technisch uitmuntende gitarist die compleet boven de materie staat en geen moment de indruk geeft dat de gitaar een verdraaid lastig instrument is en veel beheersing vraagt om de muziek echt te laten zingen. Luister naar de werken van Barrios zoals Julia Florida, Vals op. 8 no. 4 en de tremolostudie Un Limosna por el Amor de Dios. Onder handen van Nijboer vergeet je de gitaar en luister je louter naar de muziek.
Intiem luisteren
Dat blijft ook zo als hij chronologisch opklimt van de negentiende eeuw van Mertz, via de wereld van Barrios naar de milde hedendaagse gitaar van Rudnev, Kölar en vooral Domeniconi en diens variaties. Bovendien heeft Nijboer in die vijfentwintig jaar nog eens duidelijk aan diepgang en vertelkunst gewonnen. En vooral dat maakt deze plaat voor iedereen die de gitaar een warm hart toedraagt tot een klein uurtje intiem luisteren op het hoogste niveau.
