De Noorse lyrisch-dramatische sopraan Lise Davidsen had al een paar albums op kleine labels gemaakt toen zij in 2018 werd getekend door Decca, het thuis van grote stemmen als Cecilia Bartoli, Kiri Te Kanawa, Birgit Nilsson en Joan Sutherland. Davidsen stelde niet teleur. Ze wordt nu al gezien als de grootste ontdekking van de afgelopen decennia.
Tekst: Ruud Meijer
Nieuw hoofdstuk met Beethoven, Wagner en Verdi
Young Artist of the Year van het prestigieuze klassieke vakblad Gramophone word je niet zomaar. Toch hoefde de selectiecommissie niet lang na te denken over de benoeming van de 32-jarige Noorse lyrische sopraan. Met een aan verbijstering grenzende verbazing hoorde de klassieke wereld in haar Strauss- en Wagner-vertolkingen een nieuwkomersstem die zich in dit vroege stadium al kon meten met de allergrootste sopranen uit het verleden. Haar bijna vanzelfsprekende grandeur, haar bewonderenswaardige focus en enorme bereik koppelt zij aan een standaard koele schoonheid die zij, als de frase daarom vraagt, kan laten vollopen met een warmte die zelfs de meest emotieloze luisteraar bij de kladden grijpt. Een integere vrouw van de wereld die het allemaal al heeft meegemaakt, denk je al snel, vooral wanneer haar stem – randje mezzo – de laagte ingaat. Na het bejubelde debuutalbum, dat kortweg de titel Lise Davidsen meekreeg, werd het tijd voor een nieuw hoofdstuk met Beethoven, Wagner en Verdi. Luister ontmoet haar, coronaproof, in haar digitale meeting room. Jong, fris en zonder kapsones: het ultieme prettige gesprek.
Lise Davidsen wilde per se de Wesendonck-Lieder opnemen
Op een tweede album moet je laten horen dat je écht zo goed bent als men naar aanleiding van je debuut beweerde. Hoe kies je dáár nou het repertoire voor?
“Ik wilde in ieder geval de Wesendonck-Lieder van Wagner opnemen. Die heb ik heel vaak en met heel veel plezier gezongen. Lieder is toch een beetje waar ik me bevind en wie ik ben. Op het vorige album zong ik de Vier letzte Lieder van Richard Strauss, maar deed ik ook aria’s van Wagner uit Tannhäuser. De werktitel van het nieuwe album was The next chapter en daarmee bedoelden we eigenlijk het Italiaanse repertoire dat ik meer en meer ga zingen. Dus vandaar de Verdi-aria’s. Fidelio koos ik omdat die muziek voor mijn gevoel een beetje tussen Wagner en Verdi in zit. Ik zie het als een ander aspect van mijn stem, dat ik nog niet heb blootgelegd. Het album is niet alleen een bevestiging van wat ik kan, maar ook een vooruitblik naar wat het publiek in de toekomst van mij kan verwachten.”
“Dat Italiaanse album gaat er later zeker komen”
Had een compleet Italiaans album dan niet meer voor de hand gelegen?
“Daar hebben we het natuurlijk over gehad. Een heel Wagner/Mahler-Lieder-album was ook een optie geweest. Er gaan in zo’n voorbereidingsfase heel wat opties over de tafel. Ik vind dat ik nog in een fase van mijn carrière zit waarin ik mezelf aan het publiek moet presenteren. Dan lijkt het me beter om steeds iets toe te voegen aan wat ik al doe, in plaats van heel specifiek voor één genre per plaat te kiezen. Dat Italiaanse album gaat er later zeker komen. Maar nu is het daar nog te vroeg voor.”
Meer lezen? Klik dan hier.
