Adriaan Willaert was verbluft toen hij in 1515 in het Vaticaan plots zijn eigen muziek hoorde, ook nog eens ten onrechte toegeschreven aan Josquin Desprez. Het was de bizzare start van een internationale glanscarrière waarmee Willaert diepe groeven trok in de Venetiaanse renaissancepolyfonie. Dionysos Now! volgt het spoor van de Vlaming, van zijn vroege successen, langs de baanbrekende bundel Musica Nova, tot de treurzangen die collega’s en leerlingen schreven na zijn dood van 26 tot en met 30 november met concerten in Amsterdam, Westzaan, Deventer en Utrecht. Dit in het kader van de Festival Oude Muziek Tournees.
Ambassadeurs
Zes stemmen, tonnen ervaring, een ijzersterke overtuiging en een onvermoeibare drive: dat is het kapitaal van Dionysos Now!, het in 2020 gestarte vocaal ensemble van de Belgische tenor Tore Tom Denys. Met Wenen als thuisbasis en wereldwijde concertervaring, zetten de zangers zich onverdroten in als ambassadeurs van de Frans-Vlaamse polyfonisten. Vertrekpunt zijn steeds de originele manuscripten en drukken die de voetsporen dragen van componisten als Adriaen Willaert, Denys’ stadsgenoot en ultieme bron van inspiratie. Maar de vertolkingen van het ensemble staan met beide benen in het heden, dankzij het stemmenspel op het scherpst van de snede. Met vier opnames op vinyl gewijd aan Willaert kiest het ensemble ook qua discografie voor kwaliteit, duurzaamheid en originaliteit.
Belangrijke zuil
“Het heeft mij verbaasd hoe weinig het werk van Adriaen Willaert opgenomen is en gezongen wordt”, zei Tore Tom Denys al eens in een interview over de componist met wie hij de Vlaamse geboortestad Roeselare gemeen heeft. “Er is weinig gedaan rond Willaert, terwijl hij de eerste buitenlander was die kapelmeester werd van de San Marco in Venetië en hij een belangrijke zuil is tussen Josquin des Prez en Giovanni Pierluigi da Palestrina. Willaert is gewoon uit de muzikale canon verbannen; ik wil hem zijn rechtmatige plek teruggeven.”
Kunst doorgeven
Daarom speurt Denys als een detective naar alles wat hij maar te weten kan komen over zijn oude landgenoot en programmeert hij concerten rond diens werk. “Willaert was echt een fascinerende man voor zijn tijd. Heel bescheiden, iemand die op dezelfde hoogte stond als zijn leerlingen en geen ander doel had dan de kunst doorgeven. Hij heeft geen El grillo geschreven zoals Josquin, die echt de popster van zijn tijd was, en hij heeft zijn vrouw niet vermoord zoals Gesulado, maar er loopt een rechte lijn van Willaert via zijn leerling en opvolger bij de San Marco Ciprian de Rore naar Monteverdi.”
Voor meer informatie en kaarten zie: oudemuziek.nl/agenda
