DIVERSEN
Marie-Nicole Lemieux
Berlioz: Les Nuits d’été. Wagner: Wesendonck Lieder. Mahler: Rückert Lieder. Marie-Nicole Lemieux (alt), Daniel Blumenthal (piano).
Cypres CYP 8605 • DDD-65’
Alt Marie-Nicole Lemieux kent dankzij haar vocale soepelheid nauwelijks grenzen in het repertoire tussen Händel en Vivaldi. Ze glijdt daarin doorgaans door de noten als water door een beek. Het is een opmerkelijk, natuurlijk geluid. Maar Italiaanse barok of Frans classicisme en de vroege romantiek van Berlioz’ ‘Nuits d’été’ zijn toch van een andere orde dan Wagners Duitstalige ‘Wesen-doncklieder’. In ‘Nuits d’été’ overtuigt Lemieux met de van haar bekende dramatische accenten en een schakering van mini crescendo’s in volume en intensiteit. Toch valt hier een wereld voor Lemieux te winnen. Het is beslist nog geen afgeronde, diepgravende vertolking. De ‘Wesendoncklieder’ drijven op haar geoliede klank, maar graven weinig dieper dan een raaf die naar wormen pikt. Dat is driewerf jammer, want met haar stem zou ze een interpretatie neer moeten kunnen zetten die naast legendarische vertolkingen als die van Jessye Norman kan staan. Ze wordt overigens ook gehinderd door de weinig flatteuze akoestiek. De piano staat regelmatig veel te veel op de voorgrond en Lemieux krijgt te weinig ruimte om zich vocaal te ontvouwen. Het is hoorbaar een te kleine ruimte voor haar stem, die nooit los komt van de microfoon. Echt welluidend zijn vooral de ‘Rückert Lieder’, die Lemieux in hun diepere ligging meer houvast bieden. Schitterend: ‘Um Mitternacht en ‘Ich bin die Welt abhanden gekommen’.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
