DIVERSEN
Reid
Maya Fridman (cello en vocalen)
trptk TTK 0046 • DDD-50’
Waardering: 8
Maya Fridman (1989), een in Nederland woonachtige celliste van Russische komaf, levert met haar nieuwste album Reid (reis) opnieuw een indringend en hypnotiserend meesterwerk af. De mysterieuze combinatie van elektronica, zang en cello is haar handelsmerk geworden. De reis begint met het werk Light is Calling van Michael Gordon, een aangrijpend stuk dat hij componeerde in de nasleep van 9/11. Gordon, die vlakbij Ground Zero woonde, wilde na het zien van zoveel ellende iets moois creëren, en Light is Calling is het resultaat. Met de lang uitgesponnen cellomelodie boven het, als een hartslag, pulserende ritme, zorgt Fridman gegarandeerd voor kippenvel en een brok in de keel. Dat ze de ongekroonde timbre-koningin is, bewijst ze in het tweede deel van Fjóla Evans’ werk (Reid, Hagall, Bjarkan), waar haar stemgeluid nauwelijks van haar cellospel te onderscheiden is. Het zwaartepunt van het album ligt gevoelsmatig bij het stuk Wake Up and Die van John Tavener, waarin Fridman begeleid wordt door een ensemble van zes cello’s. Het is jammer dat er precies op dit punt in het album wat onzuiverheden opvallen. Het stuk meandert wat meer en valt qua intensiteit wat in het niet bij de overige stukken.
Maartje Valk
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
