DIVERSEN
Rococo
Pieter Wispelwey (cello), Musikkollegium Winterthur o.l.v. Jonathan Morton
Evil Pinguin Records EPRC 017 • DDD-57’
Uitvoering ***** | Registratie ****
Expressie viert hoogtij op deze aantrekkelijke cd. Wispelwey profileert zich weer als een charismatisch musicus die het spelplezier vanaf de eerste streek weet over te dragen op zijn luisteraars. Vrolijk zwiepende fraseringen en intens legato wisselen elkaar af in de Variaties op een Rococo-thema op.33 van Tsjaikovski. Wispelwey koos de oorspronkelijke versie in plaats van de meer gespeelde, want virtuoos opgeleukte versie van Tsjaikovski’s collega Wilhelm Fitzenhagen. Carl Philipp Emmanuel Bach wordt door de cellist niet alleen goed bedacht in de zelfgeschreven liner notes, maar ook in de uitvoering van zijn Concerto in A WQ172. Opmerkelijk is dat Wispelwey de solopartij een octaaf hoger speelt dan gebruikelijk. Dat past volmaakt binnen de energie van dit album en brengt ook de melodiek beter over het voetlicht. Nochtans word je getroffen door het smartelijk timbre in het Largo, dat weer volledig recht doet aan de tijdsgeest van het sentimentalisme. De neo-rococo Suite Italienne van Stravinsky klinkt hier in de strijkersbewerking uit 1979 van Wallfisch, waarin het orkest heerlijk bros en uitgebalanceerd klinkt en Wispelwey zijn aandeel op een plezierige manier net iets ‘over the top’ tilt. Vooral in de Serenata ontlokt hij wonderschone en bitterzoete klankkleuren aan zijn Guadagnini-cello.
Margaretha Coornstra
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
