Al decennia schittert Elīna Garanča in de grootste operarollen, van Bizets Carmen tot Dalila in Samson et Dalila van Saint-Saëns. Te midden van de coronacrisis, nu de wereld even stilstaat, lanceert de operadiva een intiem album met Lieder van Schumann en Brahms. Luister spreekt met Garanča over extreme muzikale emoties, vrouwelijke stereotypes in de klassieke opera en de gespannen relatie tussen kunst en politiek.
De timing van Elīna Garanča’s eerste soloalbum met Lieder had niet beter kunnen zijn. Terwijl de ene na de andere grote operaproductie wordt afgezegd of uitgesteld, wijdt Garanča zich dit najaar aan intieme recitals met Duits liedrepertoire voor zangeres en pianist, zodat de coronamaatregelen relatief gemakkelijk in acht te nemen zijn en het niet zo erg is als de concertzaal niet tot de nok toe is gevuld. Ja, ook Garanča heeft dit voorjaar pijnlijke teleurstellingen moeten incasseren.
Garanča in coronatijd
Op haar Instagram-account spreekt ze in thuisgemaakte filmpjes haar verdriet uit over elke gecancelde productie, zoals haar debuut als Amneris in Verdi’s opera Aida, een begeerde rol die ze als haar ‘absolute persoonlijke Mount Everest’ omschrijft. Ook krijgen haar fans een beetje mee hoe Garanča de coronatijd doorbrengt in de Letse hoofdstad Riga, met foto’s van bloemen, groente en fruit uit eigen moestuin en verhalen over de blijdschap van haar twee
jonge dochters, die bij uitzondering hun beide muzikale ouders 24/7 om zich heen hebben. Garanča raakt, kortom, door de pandemie niet uit het veld geslagen,
hoe groot de impact op de muzikale wereld ook is. “Ik raak niet in paniek, want ik kan er toch niets aan veranderen.” Ze meent bovendien dat “een pauze heel goed kan zijn voor onze emotionele en psychologische wereld”.
Lieder met Malcolm Martineau
Haar muzikale partner op het nieuwe album, de Schotse pianist Malcolm Martineau, geeft Garanča alle ruimte en vertrouwt zich toe aan haar muzikale keuzes. “Meestal heeft de pianist het verlangen om ook zelf een solist te zijn”, vertelt de mezzosopraan. “Tijdens een liedrecital zijn er altijd momenten waarop de
pianist kan schitteren, zoals in de introductie of het Nachspiel van een Lied. Maar Malcolm is een van de weinigen die zichzelf nooit extreem belangrijk zal maken. Hij dient de solist, en dat is heel bijzonder. Uiteindelijk ben ik degene die het verhaal vertelt en is hij degene die me daarbij helpt. Als ik tijdens de
repetitie bijvoorbeeld voel dat de bas in de linkerhand te zacht is, dan vertel ik hem dat en dan luistert hij daarnaar. Maar meestal is het niet eens nodig om met elkaar te praten.”
Elīna Garanča: dramatiek en theater
Net als Garanča heeft Martineau veel gevoel voor het dramatische en theatrale in de muziek. “Hij raakt het Lied niet aan met witte handschoentjes, maar pakt het met beide handen vast. Soms zijn die handen heel zacht en teder en soms juist heel krachtig.” Een ander belangrijk aspect van de samenwerking tussen zangeres en pianist is het feit dat ze allebei beelden voor zich zien tijdens het musiceren en elkaar daarin kunnen vinden. “Dat kunnen schilderijen zijn, foto’s, een herinnering aan een uitzicht, of iets wat je op televisie hebt gezien.” Het maakt dat hun muzikale interpretaties soms heel beeldend zijn, bijvoorbeeld wanneer Martineau het geluid van golven treffend weet na te bootsen in Brahms’ dramatische lied Verzagen.
Lees het volledige interview van journalist Myrthe Meester met de operadiva in Luister-751, nu te koop in de kiosk of via onze online shop.
