FAURÉ

Recensie FAURÉ, WAGNER – Pelléas et Mélisande, Mélodies, Élégie, Siegfried-Idyll

FAURÉ, WAGNER
Pelléas et Mélisande, Mélodies, Élégie, Siegfried-Idyll
Karine Deshayes (mezzosopraan), François Salque (cello), Orchestre De L’Opera De Rouen Haute Normandie o.l.v. Oswald Sallaberger
ZigZag Territoires ZZT300 • DDD-59’
Het streven om van Wagner en bij uitbreiding de Romantiek los te komen, is in Fauré’s muziek gemakkelijk te herkennen. Hij schuwt de scherpe en felle contrasten consequent. Zelfs in zijn grote werken blijft Fauré een meester in de intimiteit, die immer de verstilling nastreeft. Dat maakt hem minder geschikt voor de Opera in tegenstelling tot Richard Wagner, maar wel uitermate geëigend voor de kamermuziek. Daarom is deze koppeling ook zo interessant. Ook zijn suite Pelléas et Mélisande op de symbolistische teksten Maeterlinck, ademt primair een atmosfeer van fijnzinnigheid en rust. Het is de mijmering in vooral het eerste deel, dat ons zo treft. Hij breidde deze suite uit met de innemende Sicilienne. Een stuk uit 1893 dat – schitterend in zijn eenvoud – komt uit een onafgemaakt project voor Molières Le Bougeois gentilhomme. De Élégie – hier in de orkestversie – is een juweel. Met de Siegfried-Idyll, geschreven naar aanleiding van de eerste verjaardag voor Cosima als Wagners wettige echtgenoot, besluit deze cd. Ook hier ontlokt Sallaberger veel kleur en finesse van het orkest. Het Franse ZigZag is in staat om regelmatig met een verassend product te komen. Ook nu weer. De opname ontbloot prachtige tinten, maar is wat aan de droge kant. Absolute aanrader.

Emile Stoffels

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen