Vol esprit waagt Fransman François Lazarevitch zich aan Der Fluyten Lust-hof, de zeventiende-eeuwse hitcollectie van de Utrechtse componist Jacob van Eyck. Niet alleen op blokfluit, maar ook op dwarsfluit en doedelzak. “Met vrij eenvoudige melodieën creëerde hij pure emotie. Hits die iedereen destijds kon meefluiten en die hij met zijn variaties oneindig interessanter maakte.”
Tekst: Mark van de Voort
De wereldvermaarde tweedelige compositiebundel Der Fluyten Lust-hof
Een kleine schok der herkenning kun je het gerust noemen. Halverwege het wervelende fluitwerkje Batali van Jacob van Eyck schiet ineens een wel héél bekende melodie voorbij. Ons anders zo brave Wilhelmus is vol bravoure omgeturnd in een ferm strijdlied. Batali is een van de vele kleinoden uit de wereldvermaarde tweedelige compositiebundel Der Fluyten Lust-hof van Jacob van Eyck (1590-1657). Generaties fluitspelers blijven verbaasd rondwandelen in deze muzikale lusthof uit de Gouden Eeuw, een sprankelende zeventiende-eeuwse greatest hits-collectie die niets van zijn glans heeft verloren. Van Eyck bekokstoofde talloze meesterlijke variaties op bekende melodieën en liederen uit die tijd, zoals John Dowlands Flow, my tears of, inderdaad, het Wilhelmus. In 2007 nam de Nederlandse blokfluitist Erik Bosgraaf nog heel succesvol de integrale cyclus op.
Met een open vizier is François Lazarevitch het experiment aangegaan
Nu laat de Franse allroundmusicus François Lazarevitch zijn licht schijnen op een deel van het repertoire. Lazarevitch ontpopt zich als een rasavonturier. Op zijn cd Der Fluyten Lust-hof prijken niet alleen standaardvertolkingen voor blokfluit, maar speelt hij Van Eycks klassiekers ook op kopieën van zeventiende-eeuwse dwarsfluiten en de musette (Franse doedelzak). Deze lenige en levendige klankwereld past helemaal in Lazarevitch’ straatje. Met een open vizier is de Fransman het experiment aangegaan binnen de authentieke uitvoeringspraktijk van de oude muziek, of hij nu solo speelt of als aanvoerder van zijn Les Musiciens de Saint-Julien.
“In Frankrijk noemen we dat cadence”
Zijn barokinterpretaties worden gevoed door een jarenlange passie voor traditionele volksmuziek, onder meer uit India en Ierland. De wereld van dans en ritme verleent nieuw esprit aan bekende, maar ook minder bekende barokwerken. “In volksmuziek vind ik de energie, de swing die ik als musicus wil overbrengen. In Frankrijk noemen we dat cadence. Die verbinding met de danswereld mis ik op veel traditionelere muziekopleidingen. Muziek en dans horen bij elkaar, maar op veel opleidingen blijven het gescheiden werelden”, vertelt Lazarevitch, die geregeld met dansers heeft opgetreden. “Heel inspirerend voor mij. Als musicus zoek je naar je eigen groove, ook als het om oude muziek gaat. Je moet altijd enige druk blijven uitoefenen op het speeltempo en nergens verslappen. Ik speel ook het liefst uit het hoofd.”
Meer lezen? Klik dan hier.
