Nu de decembermaand op de drempel van beginnen staat en de winkels al weer vol liggen met kerstspullen moest ik denken aan het gedicht Vrede is eten met muziek van Lucebert. Hij schreef het in 1985 bij een gelijknamige muurschildering van zeven bij tweeëneenhalve meter die nu in het H.N. Werkman Stadslyceum aan de Nieuwe Sint-Jansstraat in Groningen te bewonderen is. Later publiceerde hij het gedicht in de bunder troost de hysterische robot, in 1989 uitgegeven bij De Bezige Bij. Het gedicht is geschreven in zeker voor Lucebert verrassend heldere taal en vertelt wat oorlog is door vrede te beschrijven. En precies dat maakt het voor deze tijd een tekst om even bij stil te staan.
Vrede is eten met muziek
Want lekker eten doet men alleen in rust en vrede
Voor een goede spijsvertering is het een vereiste
Dat men elk hapje minstens vijftienmaal kauwt
Daarom eet men met muziek ook beter
Want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf
Harmonieus en met de kaken ook de slokdarm
En later zelfs de overige dertig meter
Lange darmen in de buik
—
Vrede is goed eten met goede muziek
Met marsmuziek kan men beter lopen dan eten
Als men dan ook maar vredig loopt
En niet meemarcheert met een troep soldaten
Tegen andere soldaten
Dan is marsmuziek net zo bedorven
Als besmet voedsel
Maar bij dansmuziek is het zeker goed eten
Want dansen is geen vechten
Wie danst houdt rekening met andere dansers
Zoals men onder het eten niet alle
Lekkere hapjes alleen verorbert maar die deelt
Met de overigen de disgenoten
Uit troost de hysterische robot (1989, De Bezige Bij)
Ook opgenomen in Lucebert – verzamelde gedichten (2002, De Bezige Bij)
