Het is al weer november, de voorlaatste maand van het jaar. Het is altijd een wat druilerige, melancholische maand. Een maand die qua sfeer perfect verwoord is door de dichter J.C. Bloem (1887-1966). Het regent en het is november: / Weer keert het najaar en belaagt / Het hart, dat droef, maar steeds gewender,/ Zijn heimelijke pijnen draagt. En dat is dan pas de eerste strofe. Het is een beroemd gedicht en ook een tekst die er om schreeuwt op muziek gezet te worden. Dat deed wijlen Jan Rot al in 1995 op zijn prachtige cd Schout bij nacht, een album dat bewijst dat er ook wat verder verwijderd van de hardcore hedendaagse klassieke muziek zoiets bestaat als een Nederlandstalig kunstlied. En voor wie heimwee heeft naar die prachtige, wat ongemakkelijke stem van Jan Rot: er is een prachtig Youtube-filmpje van November, gewoon opgenomen in een kleedkamer voorafgaand aan De Grote Jan Rot Show in Carré in 2012 met Jakob Klaasse op toetsen en Carel Kraayenhof die met zijn o zo melancholische bandoneon extra melancholie toevoegt. Zie youtube.com/watch?v=tMAtD6Fopg8 voor het filmpje.
November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
J.C. Bloem (1887-1966)
Uit: Media Vita (1931)
Uitgever: Joh. Enschedé en Zonen, Haarlem
