Nu de paaseieren al volop de schappen in de supermarkten bevolken is boodschappen doen weer een weer een feestelijke reis waarbij delen van Bachs Matthäus-Passion als vanzelf in het hoofd opkomen. Na een gang langs het ‘vleesschap’ (Erbarme dich), het toch weer meenemen van kant en klare broodjes (Gerne will ich mich bequemen) en de verleiding van de rode wijn (Ich will dir mein Herze schenken), komt voorbij de onaangeroerde paaseitjes ook altijd Rutger Kopland even langs. Niet alleen met zijn immer aangrijpende Jonge sla op het moment dat de betreffende groente in zicht komt, maar ook en vooral zijn ‘lichtvoetige’ ode aan Johann Sebastian Bach, Een choraal:
Een choraal
Volgens zijn tijdgenoten was Johann Sebastian Bach
een virtuoos organist – hij speelde met
een onnavolgbare ‘Leichtigkeit’.
lichthandigheid zou je het kunnen noemen, maar dan zo
licht dat het was alsof het geen handen waren
die speelden
ik vermoed dat ik wel weet hoe het klonk
alsof ik hoor hoe hij het zelf is die daar boven
in deze kerk in die kleine machinekamer
muziek zit te maken
je hoort het eeuwenoude mechaniek, het gekreun
van scharnieren, het geklepper van toetsen
het gekraak van de vloer, het zuchten van wind
hoe er van lucht muziek wordt gemaakt
en er een choraal langzaam door de ruimte zweeft
als een onzichtbare gewichtloze vogel
Leichtigkeit
Rutger Kopland
Uit: Een man in de tuin
Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 2004
