GLASS
Valentina Lisitsa plays Philip Glass (met o.a. The Hours, Metamorphosis, Mad Rush)
Valentina Lisitsa (piano)
Decca 478 8097(2) • DDD-2.31’
Uitvoering ***** | Registratie *****
De pianomuziek van Philip Glass verkent de grenzen tussen klassiek, sfeer- en filmmuziek. Zijn pianomuziek is echter rustiger dan de beroemde film- en operapartituren. Het is de onmiskenbare Glass-sound, maar tegelijkertijd lijkt deze getemperd door Chopineske romantiek en Satieaanse transparantie, hetgeen zich vertaalt in sfeertekening en sereniteit. In ‘The Hours’ werken de suggestieve titels het filmische gevoel nog sterker in de hand. Het begeleidende boekje zet een en ander fraai in perspectief door het verloop van Glass’ carrière te schetsen. Het is bijna onvoorstelbaar maar ook na het succes van Einstein on the Beach uit 1976 bleef verhuizer Glass nog jaren inboedels verhuizen, alvorens hij zich zeker genoeg voelde om ‘beroepscomponist’ te worden. Inmiddels is hij met straatlengtes voorsprong de meest prominente componist van Amerika en is zijn invloed op klassieke muziek, film- én popmuziek groter dan die van welke andere klassieke componist ook. Het boekje noemt tussen neus en lippen door het spel van pianiste Valentina Lisitsa, in de bewoordingen ‘mooi, adequaat en gevoelig’. Ik zou daar nog ‘kristalachtig transparant’ aan toe willen voegen – veel mooier zal het in Glass niet meer worden. De vanzelfsprekendheid in haar spel, het gemak en de contemplatieve toon die ze consequent volhoudt, maken dat de spanningsboog gedurende dit 2CD-album steeds strakker gespannen komt te staan. He is alsof een boogschutter heel langzaam de pees aantrekt, als luisteren naar een sluipschutter die eindeloos turend door haar vizier op een doel wacht. Muziek als vraag geeft vaak geen antwoord, maar de vragen die Glass in zijn muziek stelt zijn retorisch en Lisitsa geeft hier het antwoord. Het is muziek vol genade. Voor wie Lisitsa niet kent, zijn ook haar opnamen van Chopin/Schumann (2014), Michael Nyman (2014), Charles Ives (2011) en het live-album uit Royal Albert Hall (2012) aanraders.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
