GRANADOS
Goyescas
Jean-Philippe Collard (piano)
La dolce vita LDV 73 • DDD-56’
Waardering: 9
Bij de Franse pianist Jean-Philippe Collard, die ik tot dusver kende van Franse stukken met een sterk klassieke inborst, trof mij tot nu toe vooral een zekere ritmische ongelijkmatigheid waardoor zijn spel soms wat zwabberig en diffuus aandeed. Wat bij die componisten reden was voor kritiek, is in Granados een reden voor een compliment. Veel delen hebben een min of meer of dansant karakter, maar de flexibiliteit die een verfijnde weemoed moet suggereren, staat voorop. En in die cacao-achtige flexibiliteit in lange stukken kan Collard veel beter de structuur laten uitkomen dan in de genoemde korte Franse werken. (Het laatste deel droeg Granados op aan zwabberkous par excellence, Alfred Cortot.) Het goede daarvan is ook dat hij daarmee bewijst dat de zeer klassieke benadering van Alicia de Larrocha voor dit werk niet de enige is en dat andere, mits uitgedragen door geweldige pianisten, even overtuigend kunnen zijn. Dat Collard kiest voor rustige tempi en het deel El Pelele helaas niet speelt, is dan veel beter te verdragen.
Emanuel Overbeeke
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
