HÄNDEL

Recensie HÄNDEL – Concerti grossi Op. 3

HÄNDEL
Concerti grossi Op. 3
Akademie für Alte Musik Berlin o.l.v. Georg Kallweit
Pentatone Music PTC 5186 776 • SACD-55’
Waardering: 8

Händels Concerti grossi, opus 3 zijn al dikwijls opgenomen en dat dwingt de recensent tot extra kritisch luisteren. Aan enig vergelijken valt bijna niet te ontkomen, bijvoorbeeld met de wat oudere opname van Christopher Hogwood voor L’oiseau lyre of – recenter – Jan-Willem de Vriend. Met een voornaam uitvoerend gezelschap als de Akademie für Alte Musik Berlin zijn de verwachtingen ook meteen hooggespannen. Het resultaat is heel fraai en gebalanceerd en op sommige plaatsen prettig uitgesproken. Een aardig voorbeeld is het Zesde, relatief korte, concert in D groot, HWV 317. Het is een soort voorloper op Händels latere orgelconcerten vanwege de prominente rol van het orgel in dit nogal korte concert. Overigens is het maar de vraag of Georg Friedrich Händel het stuk zo beoogde te brengen als zijn Engelse uitgever Walsh het publiceerde. De Akademie geeft een heel lucide vertolking met subtiel contrasterend orgelspel. Vergelijk dat met De Vriend en het Combattimento Consort Amsterdam voor Challenge Records waar het hele spel veel volumineuzer aandoet. Voor de power is dat natuurlijk wel lekker, maar uiteindelijk vind ik het resultaat van de Akademie toch wat interessanter.
Quirijn Bongaerts

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen