De Franse componist Hector Berlioz (1803-1869) viert vandaag zijn verjaardag. Speciaal voor deze opperromanticus een top drie van zijn werk.
Kijk die bloedserieuze, bijna sombere blik op de foto. Alsof hij zojuist voor een tribunaal is gezet en te horen heeft gekregen dat zijn muziek is verboden. Toch was Louis Hector Berlioz enorm lichtvoetig. Berlioz staat te boek als een van de belangrijkste verschijningen uit de romantiek. Een van de meest innovatieve klankdichters uit zijn tijdsgewricht ook. De componist, dirigent én muziekcriticus uit La Côte-Saint-André schuwde bijna geen discipline. Alleen de kamermuziek is ondervertegenwoordigd in zijn oeuvre. Hij werd vooral bekend door zijn werken voor grote bezettingen.
Symphonie Fantastique (Épisode de la vie d’un artiste, opus 14, 1830)
In een top drie van Berlioz mag het orkestrale werk Symphonie Fantastique niet ontbreken. Hier de totale overgave van Myung-whun Chung en Philharmonique de Radio France. Gecontroleerde lyriek. In een woord: magnifiek.
Les Troyens (opus 29, 1856-1858)
Les Troyens, Berlioz’ monsteropera in vijf bedrijven, wordt wel het Franse antwoord op Wagners Ring genoemd. Of het de beste uitvoering is van deze muzikale sage over Troje, Dido en Aeneas? De meningen zullen er eeuwig over verdeeld blijven. De interpretatie van Colin Davis en London Symphony Orchestra in 1969 kan immers ook een potje breken. Hoe dan ook zet mezzo Joyce DiDonato hier in Strasbourg een Dido neer die voor beroering heeft gezorgd. Aangevoerd door dirigent John Nelson, met Orchestre Philharmonique de Strasbourg. Nelson verzuchtte in Luister 771 overigens dat hij voor het titanische Les Troyens tegenwoordig neerploft op een stoel.
Les nuits d’été (opus 7, 1841)
De beroemde liedcyclus van Berlioz was oorspronkelijk bedoeld voor solozang en piano en mondde uit in een orkestratie. Hier laten Véronique Gens en het Frankfurter hr-Sinfonieorchester onder leiding van Lionel Bringuier horen hoe geolied dat kan klinken. Wat een cadans, wat een timbre, wat een klasse.
