J.S. BACH
Partitas BWV 825-830
Menno van Delft (klavichord)
Resonus RES10212 • DDD-134’ (2 cd’s)
Waardering: 10
De zes klavierpartita’s die wij kennen onder de BWV-nummers 825 tot en met 830 werden door Johann Sebastian Bach (Eisenach 1685-Leipzig 1750) in de jaren twintig van de achttiende eeuw gecomponeerd en stuk voor stuk ook uitgegeven. Er was vraag naar, dus hij besloot in 1731 ze te bundelen. Zo ontstond zijn Opus 1, met als ondertitel Clavier-Übung I. Het gaat hier om zes- of zevendelige suites van stukjes met de in die periode gangbare titels van dansvormen: allemande, corrente (of courante), sarabande, menuet, giga (of gigue), steeds voorafgegaan door een inleiding als praeludium, sinfonia, fantasia, ouverture, praeambulum of toccata. Leerzame stukjes, niet verschrikkelijk moeilijk, maar wel van bachiaanse genialiteit. Bach heeft niet aangegeven voor welk instrument ze bestemd waren, maar we kunnen veilig aannemen dat hij ze zelf speelde op het klavichord, het huiskamerinstrument bij uitstek. Zo horen we ze hier ook, gespeeld door Menno van Delft, een van die markante Nederlandse oude muziek-specialisten. Hij bespeelde een klavichord uit 1784, deel uitmakend van de collectie in Hatchlands Park in Surrey, en het is een feest om deze muziek in die setting te horen. Hoogtepunt: die bedachtzame, haast melancholieke Sarabande in de Zesde partita (BWV 830), gevolgd door een vrolijk swingende Gavotte. Meesterlijke muziek, meesterlijk vertolkt.
René de Cocq
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
