LEMOYNE
Phèdre
Judith van Wanroij (Phèdre), Julien Behr (Hippolyte), Tassis Christoyannis (Thésée) e.a., Purcell Choir, Orfeo Orchestra o.l.v. György Vashegyi
Palazzetto Bru Zane BZ 1040 • DDD-2.17’ (2 cd’s)
Waardering: 7
Met Jean-Baptiste Lemoyne’s Phèdre werpt Bru Zane een zaklampje in de duistere grot achter de opera’s van Gluck, die alles uit die periode zijn gaan overstralen. Historisch is dat bijzonder interessant. Ik heb ademloos het hele verhaal over de ‘rivaliteit’ tussen jeune premier Lemoyne en Academie-monopolist Gluck gelezen. Maar als er één reden is aan te wijzen dat Gluck zich van deze tegen hem aanschurende jonge componist distantieerde dan is het Lemoyne’s gebrek aan melodische originaliteit. Van de eerste tot de laatste noot is Phèdre een formuleopera, een stuk vakmanschap met muziek die een beetje naar het gemiddelde van die tijd klinkt zonder de geniale melodieuze bevliegingen die Glucks meesterwerken zo beroemd hebben gemaakt. Aan de zangers ligt het niet. Onze eigen Judith van Wanroij is een warme en toch fulminante Phèdre, Julien Behr een fraaie Hippolyte. Het éne hoogtepunt dat het boekje noemt, het duet tussen Phèdre en Hippolyte in akte II, komt even los in Phèdre’s solo ‘Sur le thrône’, maar zakt al snel weer terug naar langdradig recitatief. Toch hoor je hier behalve echo’s van Vogels opera Le toison d’or ook aanzetten tot Cherubini’s Medée. Elders zijn de beste passages die waarop je Glucks voorbeelden moeiteloos meezingt. Al met al een informatieve opname voor musicologen en fans van het tijdvak. Het is een van de zeldzame gevallen waarbij het boekje niet de cd begeleidt, maar waarbij de cd als een soort extraatje bij het schitterende boekwerk zit. Bru Zane en Van Wanroij verdienen een 10, de rest een 8, het orkest een 6, de componist een 4.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
