LISZT
Pianoconcert nr. 1 – Pianoconcert nr. 2 – Consolation nr. 3 – Valse oubliée
Daniel Barenboim (piano), Staatskapelle Berlin o.l.v. Pierre Boulez
DGG 4779521 • DDD-49’
Pierre Boulez heb ik nooit verbonden met het pathos van Franz Liszt en Daniel Barenboim is in de studio meestal pas echt goed als hij werkt met musici die beduidend beter zijn dan hij zoals ooit Klemperer met Beethoven, Barbirolli met Brahms, Boulez met Bartók en zijn vrouw Jacqueline du Pré. Boulez en Barenboim keren dit nadeel tot een voordeel: ze zoeken in Liszt naar onvermoede aspecten, en met succes. Vooral de klankschoonheid, de verbondenheid met Wagner en de frasering komen beter uit dan meestal. De grote greep van de dirigerende componist is een groot voordeel bij deze tamelijk rapsodisch opgezette concerten. Barenboim schuwt de virtuositeit niet, maar heeft duidelijk andere prioriteiten. En wellicht heeft het feit dat dit live-opnamen zijn, gemaakt in juni 2011, bijgedragen aan een grote mate van spontaniteit, met name in de orkestklank. Als opname van de concerten van Liszt is het een belangrijke aanvulling. Binnen de discografie van dirigent en solist is het een buitenbeentje: voor Boulez omdat hij zoveel goedkoop sentiment moet toelaten, voor Barenboim omdat hij beter speelt dan gewoonlijk.
Basia Jaworski
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
