De zanger Orpheus is onwezenlijk verliefde op de nimf Eurydice. Zij sterft aan een adderbeet. Orpheus is verscheurd van verdriet en daalt af naar de onderwereld. Met zijn gezang hoopt hij Hades te verleiden en haar terug naar het leven te brengen. Uiteindelijk stemt Hades toe, maar Orpheus mag op de terugtocht niet naar Eurydice omkijken. Hij kan zich niet bedwingen. Zijn geliefde verdwijnt definitief naar de onderwereld.
Dit verhaal vormt de basis van L’Orfeo, de opera van Claudio Monteverdi uit 1607. In januari en februari voert het Nederlandse Reisopera deze klassieker op. Regisseur Monique Wagemakers over haar interpretatie van de opera: “Orpheus kan de pijn uit het verleden niet loslaten. Dat belemmert hem het geluk te ervaren wanneer het er is. Het Orpheus-verhaal gaat ook over ons: ook wij willen soms de tijd terugdraaien en het geluk vasthouden.”
Bijzondere samenwerking
Van 25 januari tot en met 22 februari toert de Nederlandse Reisopera door het land met Monteverdi’s L’Orfeo, ontstaan uit een samenwerking tussen vier vrouwen: regisseur Monique Wagemakers, Lonneke Gordijn van Studio Drift, choreografe Nanine Linning en kostuumontwerpster Marlou Breuls. Wagemakers benaderde hen: “Wat raakt al die componisten, dichters, schilders, schrijvers en anderen zó diep dat ze zijn verhaal steeds opnieuw willen vertellen? Terwijl het in wezen een heel bescheiden vertelling is. Ovidius wijdt er in zijn Metamorfosen amper een paar bladzijden aan.” Ze concludeerde dat er meer kunstenaars nodig zijn om daar een antwoord op te vinden, en zo ontstond een bijzondere samenwerking.
Meer kunstvormen dan muziek
Kunstenaar Gordijn ontwierp de spectaculaire installatie EGO, haar interpretatie van Orfeo’s gedachtewereld, bestaande uit zestien kilometer nylondraad. De transformerende installatie met motoren op elke hoek van het blok, verbeeldt een breed scala aan emoties. De fantasievolle kostuums zijn van jonge ontwerper Marlou Breuls. Waar karakters normaal gezien eenvoudig herkent aan hun kleding is er nu minder onderscheid, aldus Wagemakers: “Tien zangers en tien dansers vormen één homogene groep, één organisme. Zij zijn samen als het ware het ene lichaam van waaruit het verhaal wordt verteld.”
Geen experimenteel theater
De vorm is wat ongewoon. Zangers en dansers zijn continu op het podium, gaan op in hun omgeving en worden daarna weer een personage. Of zoals Eurydice, die na haar dood onderdeel blijft van het grote geheel. Ongewoon, maar het blijft een opera garandeert regisseur Wagemaker: “Het is geen experimenteel theater. Je wordt meteen in Orfeo’s wereld gezogen.”
U vindt de opera van 25 januari tot en met 22 februari in verschillende theaters in heel Nederland. Waaronder 9 en 11 februari in Theater Carré Amsterdam. Ga voor meer informatie, speeldata en tickets naar de website van de Nederlandse Reisopera.
