MAHLER
Symfonie nr.7 in e
Simón Bolívar Symphony Orchestra of Venezuela o.l.v. Gustavo Dudamel
Deutsche Grammophon 00289 479 1700 • DDD-79’
Uitvoering *** | Registratie ****
Onder de zes Mahlersymfonieën die Dudamel tot nog toe voor DGG heeft opgenomen is volgens hem nr.7 (1904-1905) een fremdkörper, een zonderlinge gast. Een kosmisch werk, een symfonie van uitersten, chaos en glorie, sarcasme en tederheid. Dodenmars en tango gaan samen op. Aan de twee ‘Nachtmusiken’ – uniek bij Mahler – ontleent het stuk zijn naam: ‘Lied der Nacht’. Zoals in elke ‘Nachtmusik’ zijn er ook hier ‘Nachklänge’ van de dag, ditmaal uit het lied ‘Zwei blauen Augen’ uit de ‘Lieder eines fahrenden Gesellen’. Diep in zijn hart was en bleef Mahler een liederencomponist. Dudamel is met 33 nog altijd een lekker jong muziekbeest. Zoals hij de wereld tien jaar geleden versteld deed staan, zo pakt hij ons ook nu weer in. Wat hij doet gaat steeds met grote en vooral gulle hand, misschien is niet alles even verfijnd maar het is nooit grof. Ondanks het doorgaans stevige volume maakt Dudamel ook van deze symfonie een kamermuzikale belevenis: alle lijnen zijn prachtig te volgen. Hij leidt het orkest – inmiddels geen jeugdorkest meer maar een ensemble van grownups – sinds zijn 18de en duidelijk is dat de erotiek zelfs na 15 jaar niet aan hevigheid heeft ingeboet.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
