MAHLER
Symfonie nr.9
London Symphony Orchestra o.l.v. Valery Gergiev
LSO0668 • SACD-79’
Soms verlang ik naar de tijd, nog niet eens zo lang geleden, toen elke nieuwe opname van een symfonie van Mahler een feest was. Je had toen dan ook echte “kanonnen” die zich met de Oostenrijkse Meester der Meesters bezighielden, type Haitink of Bernstein. Nu gaat er geen dag voorbij zonder dat er ergens zijn muziek wordt uitgevoerd, tot in de diepste provincies toe. Nou is het London Symphony Orchestra alles behalve provinciaals en behoort Valery Gergiev tot de grootste dirigenten ter wereld, maar toch… Gergiev is in 2008 met zijn Mahler-project begonnen. Alle symfonieën werden in Barbican live opgenomen en door het eigen label van het LSO op cd uitgebracht. Een jaar later was hij zowat klaar (doe het hem na!), alleen de negende ontbrak nog. Zaten we daar werkelijk op te wachten? Begrijp mij goed: de uitvoering is zonder meer goed en het orkest, met zijn volle klank, speelt de sterren naar beneden, maar het mist dat kleine “etwas”. Ik vind Gergiev’s lezing onevenwichtig en hij raast er doorheen (hij doet er 10 minuten korter over dan Bernstein!), waardoor veel kleuren en nuances verloren gaan. Mahlers negende is, samen met de zevende, zijn wellicht meest vooruitstrevende compositie en dat blijft bij Gergiev onderbelicht.
Didi de Pooter
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
