MENDELSSOHN
Piano Concertos
Ronald Brautigam (fortepiano Paul McNulty naar Pleyel 1830), Die Kölner Akademie o.l.v. Michael Alexander Willens
BIS Records BIS-2264 • SACD-74’
Waardering: 10
Ronald Brautigam vervolgt zijn Mendelssohn-reeks op tijdeigen instrumenten met een nieuwe inspeling van de Pianoconcerten nummers 1 en 2 plus een drietal niet te versmaden extra’s. Hij speelt samen met het orkest waarmee hij ook zijn serie Mozart-concerten heeft opgenomen. Het enthousiasme en de concentratie zijn hoorbaar, bij solist en orkest. Er wordt uiterst alert op elkaar gereageerd en dat sluit voortreffelijk aan bij Felix Mendelssohns muziek in volle vlucht in de snelle delen. Hier, te verwachten van Brautigam, flitsend maar zonder te haasten uitgeserveerd. De keus voor ‘originele instrumenten’ zorgt voor een fijnere detaillering, vooral in dynamisch opzicht. Kamermuzikaal ingetogen klinkt het langzame deel, de soepel vloeiende beweging is betoverend. Het blijvende succes van het eerste concert sinds de première in 1831 laat zich goed verklaren door de spontaniteit van de ingevingen, de contrasten en de virtuositeit zonder hol vertoon. Het tweede concert is in populariteit daar iets bij achtergebleven, het is minder glinsterend virtuoos maar onder Brautigams handen laat het zich op hetzelfde niveau genieten. Ook hier is het langzame deel een hoogtepunt. De drie stukken in één deel voor piano en orkest zijn briljante virtuoze showstukken, de Serenade is daarop een meer poëtisch geladen uitzondering. Voor wie de voorkeur geeft aan de moderne vleugel is Brautigam nog steeds een voortreffelijke keuze met de opnamen uit 1995 met Nieuw Sinfonietta Amsterdam onder Lev Markiz (BIS).
Hans Quant
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
