MOZART
Symphonies 40 & 41
NDR Radiophilharmonie o.l.v. Andrew Manze
Pentatone PTC 5186 757 • SACD-75’
Waardering: 8
Andrew Manze heeft zich van barokviolist ontwikkeld tot veelzijdig dirigent. Met succes, naast zijn chefschap bij het NDR-orkest wordt hij veel gevraagd als gastdirigent, maakte een aantal goed ontvangen cd’s en zijn opname van Mendelssohns ‘Reformatie-symfonie’ kreeg in 2017 de Preis der deutschen Schallplattenkritik. Met zijn achtergrond zal het niet verbazen dat hij in Mozart vlotte – maar nergens gehaaste – tempi kiest, het vibrato van de strijkers in toom houdt, voor harde paukenstokken kiest en hier en daar typisch ‘historisch-geïnformeerde’ accenten plaatst. Hij speelt ook alle in de partituur aangegeven herhalingen, zelfs – ten overvloede? – in de reprise van de menuetten. Door alle herhalingen in het langzame deel van de Symfonie nr. 40 in g krijgt dit deel een buitenproportionele lengte, bijna dubbel zo lang als het eerste deel. Merkwaardig zijn de lange adempauzes tussen menuetten en trio’s en bij de reprises van het menuet. Het orkest beschikt over een solide basklank, de blazers, waaronder de door Wolfgang Amadeus Mozart later toegevoegde klarinetten in de symfonie in g, krijgen van Manze de kans om te stralen. Het langzame deel van de Symfonie nr. 41 ‘Jupiter’ wordt mooi zangerig gespeeld, in de andere delen – vooral in de opwindend gespeelde finale – leveren de trompetten en pauken een nogal lawaaierige bijdrage. Zeker voor een live-uitvoering is het een geslaagde interpretatie maar te weinig bijzonder om favoriet (Brüggen!) te zijn.
Hans Quant
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
