PACHELBEL
Hexachordum Apollinis, 1699
Wim Winters (klavechord)
Authentic Sound • ADD-52’
Waardering: 8
Wat een bijzonder geluid! Het is geen klavecimbel en ook geen luit; het is een klavechord. Dit toetsinstrument heeft een zachtere en intiemere klank dan een klavecimbel. Wellicht is dit ook het instrument waarop Johann Pachelbel zijn magnum opus heeft gecomponeerd. Winters speelt de zes aria’s uit het Hexachordum Apollinis (de zes snaren van Apollo) niet in de oorspronkelijke volgorde. Hij heeft een nieuwe volgorde bedacht aan de hand van de verschillende toonsoorten. Hierdoor klinken de overgangen natuurlijker. Ook de manier van opname (analoog in plaats van digitaal), de positionering van de microfoons en de stemming werden door Winters zeer zorgvuldig uitgezocht. Het is duidelijk dat Winters zowel veel verstand heeft van de techniek als van de muziek. Dit heeft geleid tot een heel mooi resultaat. De opnamekwaliteit is zeer goed en het geluid is warm en intiem. Winters speelt muzikaal met veel oog voor harmonische details en variaties. Het is interessant om op deze bijzondere manier dit minder bekende werk van Pachelbel te beluisteren. De verschillende aria’s hebben hun eigen karakter: de Aria Tertia is gracieus en hoffelijk, terwijl de Aria Quinta een speels karakter heeft. Al met al een hele zorgvuldig en fraaie vertolking van Pachelbels magnum opus.
Ella Botter
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
