PÄRT
Credo, Mein Weg, Summa, Darf ich…, Passacaglia, Fratres, Festina Lente, La Sindone
Anne Akiko Meyers (viool), MDR Leipzig Radio Symphony Orhestra & Chorus o.l.v. Kristjan Järvi
Naïve V5425 • DDD-75’
Waardering: 9
Deel 4 in The Kristjan Järvi Sound Project – de pretentieuze titel die toebedeeld is aan alle cd’s die deze Estse dirigent met zijn eigen ensembles maakt – is gewijd aan muziek van landgenoot Arvo Pärt, bij gelegenheid van diens tachtigste verjaardag. Het zal geen toeval zijn: Pärt is reeds decennialang bevriend met Neeme Järvi (de vader van), die talloze stukken van hem in wereldpremière bracht. Dat de muziek van Pärt ondertussen door een breed publiek geabsorbeerd wordt zal waarschijnlijk ook wel een duit in het zakje doen. Op het schijfje staan bekende hits als Summa (hier voor strijkorkest) en Fratres (hier zowel voor vioolsolo en strijkers als voor strijkers alleen). Interessant is de vereeuwiging van Credo, de collage uit 1968 van flarden Bach, neoclassicisme en serialisme, een stuk van vóór zijn grote stijlverandering. Door het na elkaar plaatsen van Darf ich… (1995/1999), Passacaglia (2003) en Fratres (1977) – allen met een solorol voor de viool – is deze trilogie hier gepresenteerd als een vioolconcert (woorden van Kristjan Järvi). Klankgevoel, opperste concentratie, en feeling voor het contemplatieve zijn bij Järvi in goede handen, die tevens de kunst verstaat om op de juiste momenten de energie flink te laten vibreren.
Maurice Wiche
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
