Maurizio Pollini is nooit geheel onomstreden geweest. De Italiaanse pianist oogstte grote bewondering, maar moest ook bijtende kritiek incasseren. Gek eigenlijk, voor iemand die technisch zo superieur was. Pollini is op 82-jarige leeftijd overleden.
Maurizio Pollini spleet zijn toehoorders in tweeën. Of je liep met hem weg, of je moest er niets van hebben. Critici verweten Pollini dat hij te weinig emotie in zijn spel legde. De Italiaan stond bekend als een perfectionist, die zich als het ware opsloot in de partituur. Die gemengde reacties op zijn spel vind je terug in recensies van Luister. Zie de besprekingen van Pollini’s versie van Brahms Pianoconcert en een Chopin-vertolking.
Geen geheimen
Pollini was ook dirigent, maar boven alles een begaafd pianist. Iemand die op jonge leeftijd al speelde alsof de stukken geen geheimen voor hem kenden.
Beter dan iedereen
Het talent van oorlogskind Pollini – geboren in 1942 – kwam al vroeg aan de oppervlakte. De Milanees, zoon van een architect, ontdekte de piano op 5-jarige leeftijd. Zes jaar later gaf hij zijn eerste concert. Pollini was net 18 jaar toen hij de Chopin International Piano Competition won. In Warschau, in 1960. Hij was de jongste deelnemer aan de prestigieuze competitie. Het deed jurylid Arthur Rubinstein, zelf een magistraal Chopin-vertolker, verzuchten: ‘Deze knaap speelt nu al beter dan iedereen hier.’
Diabelli en Wanderer
Die zin is in zekere zin symptomatisch geworden voor zijn carrière. Er was maar weinig dat Pollini niet kon op het klavier. De intellectuele Italiaan, een schaakliefhebber, pingelde in de latere fase van zijn loopbaan nog behendig van Schuberts Wanderer-Fantasie naar Beethovens Diabelli Variations. De Weense school en het romantische repertoire lagen hem goed. Pollini had ook een bijzonder oog voor componisten uit de vroege en latere twintigste eeuw, zoals Webern, Schönberg, Boulez en Berio.
Pollini en Chopin
Chopin zat voor in zijn geheugen. Pollini nam verschillende werken van de Poolse componist op. De pianist zat zijn hele professionele leven, dat meer dan zes decennia omvatte, bij het label Deutsche Grammophon. Voor zijn opnames viel hij herhaaldelijk in de prijzen. Zo won hij twee Grammy’s en een Echo Klassik voor al zijn werk in 2002.
Beethoven in Amsterdam
Theater La Scala was zijn tweede thuis. Pollini was er een prominent gezicht. De pianist speelde ook regelmatig in Nederland. De pianist was een welkome gast in het Concertgebouw, waar hij voor het eerst in 1973 en voor het laatst in 2019 aantrad. Hij speelde toen de sonates van Beethoven, die hem zeer vertrouwd waren.
