PURCELL
King Arthur
Sophie Junker, Zsuzsi Tóth, Stefanie True (sopraan) e.a., Vox Luminis o.l.v. Lionel Meunier
ALPHA 430 • DDD-98’ (2 cd’s)
Waardering: 8
Waar Henry Purcells Dido and Aeneas een van de weinige zeventiende-eeuwse werken is die tot het ijzeren repertoire mogen worden gerekend, is King Arthur vooral de andere opera van Purcell: voor operafanaten en connaisseurs. De weinig ‘Arthuriaanse’ ouverture zet wat dat betreft de toon voor een taai opera-avondje, al breekt Purcells genie hier toch met grote regelmaat door. Dat begint al in de ‘Altar music’ en het openingskoor. Daar ontstaat ook direct een zekere grandeur, die op het conto van dirigent Lionel Meunier en zijn Vox Luminis mag worden bijgeschreven. Alles wat ik over Scarlatti’s L’Assunzione schreef [zie verderop] geldt hier omgekeerd: Meunier heeft zich tot taak gesteld de wereld van het belang van King Arthur te overtuigen. Zijn ensemble is tot het bot gemotiveerd en gaandeweg ging ik er domweg in geloven. Wat heerlijk, zoveel passie in een stuk in het kielzog van Lully te horen. Dit is precies hoe je dit genre tot leven kust. Behalve Caroline Weynants kende ik geen zanger uit de cast. Het zijn geen grote stemmen, het zijn niet de barokkanonnen van Jaroussky tot en met Gauvin, maar dat deert niet. Met bezieling en een fantastische teamprestatie ontstaat hier gaandeweg zoiets als muziekdrama. Purcell als een theaterdier, wie had dat gedacht. Om het allemaal nog mooier te maken klinkt Purcell hier zo Angelsaksisch en authentiek, dat ik zowel hem als King Arthur met compleet andere ogen ben gaan zien. Purcells King Arthur, een meeslepend meesterwerk en getuige ‘See we assemble thy tevels to hold’ uitvinder van de minimal music. Terry Riley, Philip Glass, Simeon ten Holt, allemaal Purcell-epigonen!
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
