BRAHMS
Vioolsonates, op. 120; 2 Gesänge, op. 91
Luc Sanzo (viool), Maurizo Paciarello (piano), Sara Mingardo (alt)
Brilliant Classics 95281 • DDD-59’
Waardering: 8
Luister 723 – April 2017
Veel melancholischer muziek dan deze twee vioolsonates én, vooral, de Zwei Gesänge is nauwelijks te vinden. Sanzo brengt Brahms’ ingehouden verdriet gloedvol en maakt de uitersten van zijn in deze sonates neergedaalde gevoelsleven bijna tastbaar. Hij betoont zich een expressief violist. Paciarello klinkt op de piano soms wat minder helder en uitgesproken dan zou mogen. De piano wordt zo verdrukt naar een bijrol. Dat is niet nodig, zoals bijvoorbeeld de opname van Bashmet en Muntian voor RCA laat horen. Mogelijk laat zich dit verklaren door de opnameomstandigheden, namelijk in een kerk. Mingardo levert alleen aan de twee liederen een bijdrage. De titel Gestillte Sehnsucht doet bijna misleidend aan; het heimwee is allesbehalve gestild, deze wint aan hevigheid. Wanneer zij zingt: ‘Wohl lispeln die Winde, die Vögelein, Das Sehnen, das Sehnen, es schläft nicht ein’, kan het verre verlangen nauwelijks intenser klinken. Alleen al de twee liederen vormen een reden om deze opname te beluisteren.
Quirijn Bongaerts
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
