BYRD
Motets The Choir of King’s College
Cambridge o.l.v. Stephen Cleobury
KGS0024 • DDD-56’
Waardering: 8
Zijn leven lang bleef William Byrd een belijdend katholiek in dienst van een protestantse vorst. Dat betekende een clandestien
geloofsleven en een zeker risico op arrestatie. Zijn loyaliteit aan de kroon en zijn positie aan het hof boden hem echter bescherming. Onder koninklijk patronaat bleef hij koormuziek schrijven in de oude, katholieke stijl: polyfoon, melismatisch en in het Latijn in plaats van Engels. De mannen en jongens van King’s brengen ons dit type Byrd en volgen daarbij het liturgisch jaar, beginnend bij de advent en verder langs kerkelijke hoogtijdagen. King’s brengt dit repertoire met haar beroemde, intrinsiek fijnzinnige koorklank. Mooi en soms een beetje eenvormig, in de zin dat ik denk dat de vertolking soms wat minder afstandelijk mag. Bijvoorbeeld in het voor de veertigdagentijd geschreven Civitas sancti tui waarin het zich herhalende woord ‘Jerusalem’ zo legato wordt gezongen dat van die dramatische uitroep weinig overblijft en ik het motet als ‘routineus gezongen’ ervaar. Daar tegenover staat dat hier en in drie andere stukken de hoogste partij door countertenors wordt gezongen. Zij pakken flink uit, ze overstemmen de rest een beetje, en schudden met hun enerverende energie de boel lekker op.
Wilt u meer klassieke muziek recensies lezen? Bij een Luister abonnement krijgt u een toegang tot online lezen, u kunt dan tot 10 jaar terug de Luister edities én recensies lezen.
CD kopen? Bestel hem hier.
