DIVERSEN
Paris 1900 (sonates van Fauré, Pierné, Saint-Saëns)
Geneviève Laurenceau (viool), David Bismuth (piano)
Naïve V 5446 • DDD-72’
Waardering: 9
De romancyclus A la recherche du temps perdu van Marcel Proust is een hoogtepunt uit de wereldliteratuur. In het eerste deel (1913) komt een zekere Charles Swann voor die hevig gefascineerd is door een vioolsonate van de componist Vinteuil. De langzame frase uit het middendeel herinnert hem aan Odette, de vrouw van zijn dromen. Zij kon dit thema naspelen op de piano. Wie was Vinteuil? Verschillende componisten stonden model maar Gabriel Fauré en Camille Saint-Saens leken lang de beste papieren te hebben. De zusjes Maria en Nathalia Milstein claimden in 2013 dat ze het raadsel hadden opgelost: Vinteuil was Gabriel Pierné (1863-1937). Helaas. Ook dit is maar een suggestie. Uit Piernés sonate is nauwelijks een thema te putten dat Odette zou hebben onthouden en hebben kunnen naspelen. Hoe dan ook, de drie kandidaten staan nu met hun mooiste vioolsonates bij elkaar. Drie werken uit de periode 1875-1900. Fauré was het vroegst, Pierné het laatst. Als componist heeft Pierné het minste profiel. Hij is vooral bekend als dirigent van de Concerts Colonne (1910-33). Zijn sonate is een soort lichte Brahms, prachtig geschreven (en hondsmoeilijk) maar amper te herkennen als Frans. Het pleidooi van Laurenceau en Bismuth is niettemin hartveroverend.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
