HÄNDEL
Neun Deutsche Arien
Marie Friederike Schöder (sopraan), Batzdorfer Hofkapelle
ACCENT ACC 24326 • DDD-62’
Waardering: 8
Ook nadat hij in 1711 naar Londen was vertrokken was Händel bevriend gebleven met Barthold Brockes. Op zijn teksten zou hij in 1716 zijn beroemde passiemuziek, de Brockes-Passion, componeren. In 1724 stuurde Brockes zijn vriend zijn nieuwe dichtbundel Irdisches Vergnügen in Gott. Händel componeerde daaruit in de jaren 1724-27 zijn Neun Deutsche Arien. Zelf gaf hij er niet veel om en de verzameling verscheen pas in 1921 in druk. Het is enigszins te begrijpen: de hoge troeven die hij uitspeelde in de Brockes-Passion en de aria’s van de Messiah missen we hier. Het is allemaal mooi en oprecht maar de goddelijke vonk, het vuur, het geniale, ontbreekt. Schöder doet er goed aan niet alles achter elkaar te zingen. Zo was het tenslotte ook nooit bedoeld. Ze presenteert drie blokjes van drie: Moral, Natur-Schwärmerei en Stille Sehnsucht. Wereldse poëzie, met veel liefde voor de natuur, waarin God niet ver weg is. Daartussendoor fijne instrumentale muziek. Schöder afficheert zichzelf als een lyrische coloratuursopraan. Haar persoonlijkheid en stem hebben niets teveel: geen maniertjes, niet dwingend aanwezig, geen vibrato, eenvoudig, puur, eerlijk, lief. Het is alsof een van de begaafde koorleden een solo mag zingen. Met dat al lukt het ook Schöder niet de muziek boven zichzelf te laten uitstijgen.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
