MAHLER
Symphony No. 7
Royal Concertgebouw Orchestra o.l.v. Mariss Jansons
RCO17006 • SACD-80’
Waardering: 8 Toen de cd in mijn brievenbus belandde was mijn eerste gedachte: o nee, niet alweer! En met weemoed dacht ik terug aan de tijd toen elke nieuwe Mahler-opname voor mij een feest was. Nu behoort de Zevende symfonie niet tot zijn meest
gespeelde werken – jarenlang bleef deze symfonie zijn minst begrepen – waardoor het nog altijd zijn frisheid en zijn verrassingselement (denk aan ‘afwijkende instrumenten’ als mandoline en gitaar) behoudt. Bovendien is het Koninklijk Concertgebouworkest nog steeds hét orkest als het om het uitvoeren van Mahler gaat: het was tenslotte Mahler zelf die in oktober 1909 de Nederlandse première van zijn Zevende dirigeerde. Geen kwaad woord dus over het orkest, maar – en hier herhaal ik mezelf – hoe hoog ik Mariss Jansons ook acht, zijn Mahlers hebben mij nooit echt kunnen bekoren. Zoals in de andere symfonieën verliest Jansons zich ook in de Zevende in details. Je hoort wel alle afzonderlijke instrumenten een voor een voorbij komen maar nergens wil het een geheel worden. Mooi? Jazeker, het is tenslotte het Concertgebouworkest, maar het is allemaal zo braaf, zo netjes, zo verzorgd… zelfs het verrassingselement is weg, geneutraliseerd. Het glijdt zomaar voorbij zonder dat je uit je luie stoel opspringt en je oren extra gaat spitsen.
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
CD kopen? Bestel hem hier.
