MOZART
Pianoconcerten nr. 12 in A, KV 414; nr. 11 in F, KV 413; nr. 13 in C, KV 415
Kristian Bezuidenhout (fortepiano), Freiburger Barockorchester o.l.v. Gottfried von der Goltz
harmonia mundi HMC 902218 • DDD-70’
Waardering 9
Luister 722 – Maart 2017
Langzamerhand zijn we zo vertrouwd geraakt met de klank van een (kopie van) een achttiende-eeuwse fortepiano en van een klein vibratoloos ensemble in Mozarts Pianoconcerten, dat we nergens meer van schrikken. Ook de Zuid-Afrikaanse Brit Kristian Bezuidenhout heeft al de nodige sporen op dat instrument verdiend. Maar hij blijft een geval apart. Wat hem onderscheidt is zijn originele agogiek, die vaak een andere kant opgaat dan je dacht. Een onverwacht rubato of accelerando, een speciale ornamentiek, een ritmisch verkeersdrempeltje, een uitschieter in de dynamiek: het is altijd spannend en het houdt je bij de les zonder dat het ooit excentriek wordt. De drie juwelen op deze cd horen bij elkaar, ze stammen uit 1782-83, nog net voordat Mozart zijn ‘grote’ concerten componeerde. De orkestbehandeling is relatief eenvoudig, met de blaasinstrumenten bescheiden maar onmisbaar. Het Concert in A groot, KV 414 is altijd vaker gespeeld dan de beide andere, een onbegrijpelijke gril van het concertwezen. Bezuidenhout geeft alle drie zijn eigen verfrissende behandeling. Vooral in het Concert in C groot speelt hij al zijn troeven uit: hij sprankelt, houdt de aandacht vast, licht allerlei details mooi uit, maar focust tegelijk op de grote lijn. En dat onvolprezen Freiburgse orkest laat horen hoe Mozart het orkest net zo’n grote rol geeft als de solist. De mooi ruimtelijke opname laat daarover geen twijfel.
Gerard Scheltens
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
