NYMAN
No Time in Eternity
Paulin Bündgen (countertenor), Ensemble Céladon
AEON AECD 1757 • DDD-57’
Waardering: 8
Composities van de Britse componist Michael Nyman (1944) afgewisseld met werken van Engelse componisten van 400 jaar geleden: William Byrd (ca. 1540-1623) en kleinere tijdgenoten. Onder de composities van Nyman niet alleen de Five Songs for Ariel (1992) maar ook recent en groter werk zoals het tien minuten durende No Time in Eternity (2016). Duidelijk is Nymans liefde voor en schatplichtigheid aan de Elizabethaanse componisten – hij citeert Dowland! – en Henry Purcell. De karakteristieke klanken van de Franse countertenor Paulin Bündgen en het hem begeleidende gambaconsort zijn de constanten in deze productie. Beide verdragen zich goed met renaissancemuziek en Nymans gematigd moderne, tonale idioom. Onontkoombaar is dat bij elk nieuw stuk muziek de luisteraar de oren worden gewassen. Soms wordt hij zelfs aan het begin kort op het verkeerde been gezet: in welke eeuw bevind ik me nu? Dat is verrassend en tegelijkertijd niet onplezierig. Hoogtepunten zijn de twee grote werken van Nyman en Ye sacred muses van aartsvader Byrd. Of Nymans statische muziek in 2340 nog zal klinken hoeft gelukkig niet onze zorg te zijn. Zolang hij kan meeliften met Byrd en de zijnen zit hij goed.
Jurjen Vis
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
