Pixis
Pianotrio’s
Leonore Piano Trio Hyperion CDA68207 • DDD-65’
Waardering: 7 Soms is het een ongelukkig toeval of een speling van het lot waardoor een componist van de radar verdwijnt, soms een vernietigend oordeel van een gezaghebbend tijdgenoot. En, eerlijk is eerlijk, soms is het een gebrek aan beklijvende kwaliteit. Johann Peter Pixis (1788-1874) volgde het door Haydn, Mozart en Beethoven gebaande pad en werd gewaardeerd door Liszt, die hem uitnodigde bij te dragen aan zijn Hexameron-variaties en een pianotrio van Pixis programmeerde naast een pianotrio van Beethoven. In het programma werden beide composities verwisseld en het publiek applaudisseerde enthousiast voor Pixis (aangekondigd als Beethoven), terwijl men verveeld raakte bij Beethoven. In Pixis’ pianotrio’s is de meeste virtuositeit voorbehouden aan de piano, de strijkers zitten vaak als een Siamese tweeling aan elkaar vast. Het is aangename muziek, door het Leonore Piano Trio elegant en smaakvol gebracht. Je kunt je goed voorstellen dat het Parijse publiek rond 1840 enthousiast klapte voor deze opgewekte muziek met pakkende wijsjes. Waarom werd Pixis dan toch totaal vergeten? Beethoven was zijn tijd vooruit, Pixis raakte uit de mode. Pas nu de toegankelijkheid van muziek een duizelingwekkend niveau bereikt heeft doemt hij weer op uit de mist en kan hij zijn eigen vrolijke plekje onder de zon innemen.
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
CD kopen? Bestel hem hier.
