RACHMANINOFF
The Bells – Symphonic Dances
Tatiana Pavlovskaya (sopraan), Oleg Dolgov
(tenor), Alexey Markov (bas),
Chor und Symphonieorchester des Bayerischen
Rundfunks o.l.v. Mariss Jansons
BR Klassik 900154 • DDD-74’
Waardering: 10
De Klokken en de Symfonische dansen, volgens mij (met de Vespers), Serge Rachmaninoffs ultieme meesterwerken, samen op één cd. Jansons nam de Symfonische dansen eerder op in 2006 met het Concertgebouworkest. Het was in de begintijd van het eigen RCO-label en de opnamekwaliteit bleef ver achter bij de (ook toen) interpretatieve kracht van Jansons’ uitvoering. In de Herkulessaal in München kon Jansons nu Rachmaninoffs laatste werk nog eens over doen. Het is prachtig geworden, met alle kansen voor de ritmische scherpte, de puntigheid en de gestileerde afwerking voor het werk dat ooit in de verf werd gezet door Kirill Kondrashin, Jansons’ verre voorganger bij het Concertgebouworkest (die er ook een boeiend essay over schreef). Naar Kondrashins mooie Melodiya-opname uit 1962 verwijs ik niet voor niets, want Jansons’ vertolking heeft dezelfde eigenschappen, maar dan wel met het voordeel van een state-of-the-art opnameklank in de Herkulessaal. Ook de koppeling is dezelfde, met de veel te weinig gehoorde, geniale koorsymfonie Kolokola (De klokken), die Rachmani- noff in 1913 opdroeg aan Mengelberg en het Concertgebouworkest. Ook hier treedt Jansons in Kondrashins voetsporen, met puike solisten, een alert orkest en een groot begrip voor de brede spannings- bogen en de zeggingskracht. Verfijnde mystiek en onheilszwangere doodsangst wisselen elkaar af in dit symbolistische meesterwerk op het gedicht van Edgar Allan Poe, waarin de klokken hun subtiele rol spelen zoals alleen Rachmaninoff (en dus Jansons) dat kan. Een 10 van Luister, minder kan echt niet. Gerard Scheltens
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
