RESPIGHI
Vetrate di chiesa –
Il tramonto –
Tritti- co Botticelliano
Anna Caterina Antonacci (sopraan),
Orchestre Philharmonique Royal de Liège o.l.v. John Neschling
BIS Records BIS-2250 • SACD-66’
Waardering: 7
Als ik tegenwoordig recitals met een vooraanstaande protagoniste (Anna Caterina Antonacci) en een provincieorkest in mijn brievenbus vind, word ik spontaan blij als zo’n orkest er vól in gaat. Dirigent John Neschling zweept het Orchestre Philharmonique Royal de Liège hier op tot een kleurrijke en gedreven interpretatie. Natuurlijk kan het een stuk gedifferentieerder (zeker in een stuk als San Gregorio Magno) maar de liefhebber kan zich hier heerlijk in verliezen. Het Trittico Botticelliano zal fans van de beroemde Romeinse fonteintjes niet teleurstellen. Muzikale sfeertekening en over elkaar buitelende thema’s en effecten vechten om voorrang. Van exotische wellust en zoete parfums tot en met de bekende respighiaanse mystieke klanken en intieme sferen loopt alles uit in een muzikale suikerspin van jewelste. In de cantate Il tramonto komt Anna Caterina Antonacci in deze zwoele schemerwereld verrassend goed voor de dag. Het slotstuk Vetrate di chiesa (kerkramen) is een regelrechte voorloper van Messiaens gebrandschilderde mystiek, maar dan in het Puccini-Respighi-idioom waarin gezwollen klanken en wagneriaanse esthetiek worden gekruist met uit marsepein gegoten oriëntalisme. Soms prachtig, maar het is met Ottorino Respighi als met honing: een lepeltje bij de thee is heerlijk, maar de hele pot is toch iets teveel van het goede.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
