SCHÖNBERG
Strijkkwartetten 2 en 4
Gringolts Quartet, Malin Hartelius (sopraan)
BIS Records BIS-2267 • SACD-65’
Waardering: 9
In 2008 richtte violist Ilya Gringolts samen met violiste Anahit Kurtikyan, altiste Sylvia Simionescu en cellist Claudius Herrmann een kwartet op dat zijn naam draagt. Hun eerste cd bevatte kwartetten van Tanejev en Glazoenov, muziek die buiten het gebruikelijke repertoire valt. Evenzeer daarbuiten vallen het Tweede en Vierde strijkkwartet van Arnold Schönberg die vorig jaar zijn opgenomen. Het zijn Schönbergs toegankelijkste kwartetten, voor zover die typering bij zijn muziek past. Het Tweede, opus 10 is wel het bekendste, vooral omdat in de laatste twee delen een sopraan teksten van Stefan George zingt en de muziek uiteindelijk toch tonaal is. De première in Wenen in 1908 werd een schandaal, al waren er toen ook enkele critici die beseften dat in deze muziek buiten de gebaande paden veel schoonheid te vinden was. Dat horen we bij het Gringolts Quartet dan ook terdege. Er wordt met overgave gespeeld in een balans waarin alle stemmen te volgen zijn, de kleinste fluisteringen zijn geprofileerd en het vibrato goed is gedoseerd. Wel heeft Malin Hartelius een stem met een klein scherp dramatisch randje – op de opname van het Schönberg Kwartet (2001) zingt Susan Narucki aanmerkelijk lyrischer. Het vierdelige Vierde kwartet, opus 37 uit 1936 is uiteraard twaalftoons, maar wel met tonale associaties en het is wel omschreven als Haydn met foute noten, hoewel we eerder aan Brahms kunnen denken. Bij het Gringolts Quartet zou het scherzo-achtige tweede deel (Comodo) mogelijk ritmisch iets pregnanter kunnen klinken, maar de unisono-passages in het derde deel hebben de juiste gevoelvolle gedragenheid en opnieuw horen we overal superieur kwartetspel en inleving in deze muziekwereld.
Paul Herruer
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
