SJOSTAKOVITSJ
Symfonie nr. 14, opus 135
Julia Korpacheva (sopraan), Petr Migunov (bas), MusicAeterna o.l.v. Teodor Currentzis
ALPHA 378 • DDD-52’
Waardering: 8
Een waarschuwing vooraf: dit is een heruitgave van een titel uit 2010. De hype rond dirigent Teodor Currentzis heeft het label Alpha kennelijk geïnspireerd tot een tweede ronde. Zoals we inmiddels gewend zijn van deze dirigent brengen zijn interpretaties de een tot razernij en de ander in extase. Dat was destijds bij deze cd niet anders. Currentzis kijkt naar Sjostakovitsj door de bril van iemand die gewend is aan de vibratoloze speelwijze die we uit de historische uitvoeringspraktijk gewoon zijn gaan vinden. Niet alleen in het strijkorkest, ook wat betreft de sopraansoliste. Wie de proef op de som wil nemen kan het beste het begin van het vierde deel, Tri Liliyi, beluisteren. Sopraan Julia Korpacheva klinkt daar meer als Emma Kirkby dan als Galina Vishnevskaya – alweer: voor de een een zegen, voor de ander een vloek. Sjostakovitsj schreef deze symfonie in 1969, en sindsdien zijn we gewend geraakt aan radicale nieuwe inzichten in de uitvoeringspraktijk. Dat Sjostakovitsj er ook aan moet geloven zal niet door iedereen worden gewaardeerd. Zeker niet door luisteraars die opgroeiden met de interpretaties van Kondrasjin, Rozhdestvenski en de dirigent van de wereldpremière, Rudolf Barshai. Maar de tijd staat niet stil.
Siebe Riedstra
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
