TIPPETT
Symphonies 1 & 2
BBC Scottish Symphony Orchestra o.l.v. Martyn Brabbins
Hyperion CDA68203 • DDD-75’
Waardering: 8
Twintig jaar is Sir Michael Tippett nu dood, en ik verneem dat de ooit gelauwerde componist zelfs in eigen land wat op de achtergrond is geraakt. Zijn beroemde oratorium A Child of Our Time staat nog overeind, maar zijn vier symfonieën worden weinig meer gespeeld. Als die de brexit willen overleven, zullen in de eerste plaats de Britse dirigenten en orkestprogrammeurs meer hun best moeten doen. Aan Martyn Brabbins zal het niet liggen, want die zet zich dapper in voor de man die toch als ‘eeuwige tweede’ een beetje achterblijft bij Benjamin Britten. Er bestaan goede cycli van Tippetts vier symfonieën (Hickox op Chandos en Colin Davis annex Solti op Decca), maar Brabbins voegt er een fraaie prestatie aan toe. De Eerste symfonie van de veertigjarige Tippett uit 1945 klinkt niet typisch Engels maar lijkt sterk op Hindemith als een wat stijfjes neoklassiek maakwerk, dat we dan met het welwillende cliché ‘muzikantesk’ bestempelen. Veel interessanter vind ik de Tweede symfonie uit 1957, waarin Tippett echt losgaat in een markante eigen stijl, met woeste ritmen, afgewisseld door een verleidelijke lyriek. Dit is Tippett op zijn best, losgezongen van de Britse tamheid, met een unieke kijk op dat vermaledijde Albion. Voor Brabbins is dit een dankbaarder klus dan de wat dikkere textuur van de Eerste symfonie, al krijgt ook die een modelbehandeling van het Schotse orkest.
Gerard Scheltens
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
